وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

بازیهای رایانه­ ای

بازیهای رایانه­ای از بازیهایی است که فرزندان ما با آنها درگیر هستند.   

کارشناسان بر این باروند که این بازیها موجب بالا رفتن مهارت و قدرت عکس العمل کارهای کودک می­شود.       

اما اعتیاد به این بازیها و نیز بی دقتی در انتخاب نوع بازی، می­تواند مشکلات فراوانی را پیش روی فرزندانمان قرار دهد.

دنیای غرب برای سیطره یافتن بر کشورهای مختلف و استعمار آنها، از راههای مختلفی استفاده می­کند. یکی از آن راه­ها تسلط بر افکار مردم آن کشورها است. وقتی مردم کشوری مانند غربیها فکر کردند و مانند آنها زندگی کردند در واقع کشود خود را دو دسته تقدیم آنها کرده و اختیار کار خود را به آنها سپرده­اند. یکی از ابزارهای غرب برای تسلط بر نسل جوان و مخصوصا کودکان ما طراحی و ساخت بازی­های رایانه­ای است. پیام برخی از این بازی­ها، بدن قرار است:

وقتی فرزندان ما بر بازی مسلط شده و هر کس و هر چیزی که جلو روی آنها قرار دارد، می­کشند و از بین می­برند، جا دارد این سؤال را مطرح کنیم که چرا فرزندان ما اقدام به این کشتار می­کنند؟! بازی کامپیوتری در واقع هدف از کشتار را خودش مشخص می­کند. هدف از کشتار گرفتن امتیاز و رفتن به مرحله­ی بعدی است. یعنی بکشید تا بالا بروید. اگر در مسیر موفقیت گام برمی­دارید، هر شخص، فکر و اندیشه­ای که جلو روی شما قرار گرفت آن را کنار بزنید و در انجام این کار حتی لحظه­ای هم تأمل نکنید!

در زمان جنگ تحمیلی بچه­ها تفنگی در دست می­گرفتند و به اصطلاح جنگ بازی می­کردند. آنها خود را در جبهه­ی اسلام و ایران می­دیدند و دشمن فرضی خود را در جبهه­ی کفر و نفاق. بعد هم به او حمله می­کردند تا باطل را از بین ببرند و اسلام را به پیروزی برسانند. اما در بازی­های کامپیوتری فرزندان ما سرباز آمریکایی هستند و در لباس آنها می­جنگند. حال با که می­جنگند؟! با هر کسی که مقابل آنها بایستد! به عبارت دیگر در برخی از بازی­های کامپیوتری فرزندان ما مقابل فرهنگ اسلامی، ایرانی ما قرار می­گیرند و سعی دارند آن را از بین ببرند تا به امتیاز بالاتری دست یابند. توجه داشته باشیم که چنین فاجعه­ای را در برخی از اسباب بازی­های جنگی که منقش به آرمهای ارتش آمریکاست هم می­توان مشاهد کرد!  

برخی از طراحان بازی­های کامپیوتری پا را فراتر گذاشته و در خود بازی نمادهای اسلامی را مقابل فرندان ما قرار می­دهند تا آنها راهدف قرار دهیم. تکرار این کارها در فرزندان ما موجب می­شود تا در دنیای واقعی هم خود را مقابل دین و اسلام ببینند و سعی کنند با آن مبازره کنند.

فرزندان ما در دنیای مجازی بازی­های رایانه­ای، هر دستوری بدهند اجرا می­شود و کسی نمی­تواند از اجرای دستور آنها تمرد کند. اعتیاد به این بازی­ها موجب می­شود تا فرزندان ما به تدریج از دنیای واقعی فاصله گرفته و غرق در دنیای مجازی شوند. آنها گمان می­کنند در دنیای واقعی هم باید همان اتفاق بیفتد و هر دستوری که می­دهند و هر تصمیمی که می­گیرند باید اجرا شود. این مسأله موجب می­شود تا فرزندان ما دچار توهم و در نتیجه تعارض شوند، و دست آخر که با مشکلات زندگی مواجه شدند، مبتلا به دست پاچه­گی و افسردگی شوند.

بازیهای کامپیوتری به جای اینکه بچه­ها را وارد دنیای عقل و خرد کند، در عالم توهّم و خیال نگاه می­دارد. در این صورت کاملا سطحی نگر شده و مبتلا به احساسات نا به جا می­گردند.

توجه داشته باشیم که تنها عامل اصلی برای پذیرش دین در وجود بشر، عقل و خرد است و بزرگترین خیانت دنیای غرب به بشریت، تضعیف قوه­ی تعقل، و تقویت قوه­ی توهّم در آنهاست. روی همین اساس است که می­بینیم برخی از بچه­ها به طور مرموزی دین گریز شده و از اطاعت دستورات الهی سر باز می­زنند.

جذابیت این بازی­ها از یک طرف و یکه تازی بازی­کن از طرف دیگر، موجب می­شود تا فرزندان ما بازی­های رایانه­ای را به بازی با همسالان خود ترجیح دهند و از مزایای بسیار زیاد بازی با همسالان خود محروم شوند.   

تکبر و خودمحوری، انزوای اجتماعی، عدم تحرک و تنبلی، از بین رفتن احترام به بزرگترها، خشونت و عصبیت، زورگویی و انحصار طلبی و رعایت نکردن حریم های اجتماعی از دیگر زیانهای اعتیاد به بازی­های رایانه­ای است.